Opinie | Alle geloof in het systeem verloren
Speel de aflevering afOf luister via BNR app
Over de aflevering
'Of ik stem in november?' Spottend kijkt protestleider Tristan Taylor me aan. Het is de zestigste dag van de Black Lives Matter protesten in Detroit en Taylor heeft geen dag gemist. 'Soms stem ik lokaal maar voor een president in dit politieke systeem? Dat er niet is voor mij, dat mij stelselmatig uitsluit, waarin landelijke politici beloond worden als ze hun financiers bedienen in plaats van hun kiezers? Hell no.'
Taylor is geen uitzondering. Gemiddeld stemt slechts zestig procent van de Amerikaanse kiesgerechtigden bij presidentsverkiezingen. Dan wordt ook het Congres en een deel van de Senaat opnieuw gekozen. Veertig procent van de kiezers blijft thuis die dag. Ze voelen zich niet vertegenwoordigd, hebben geen interesse in politiek of geloven simpelweg niet in het systeem. Het is een bijzonder hoog percentage voor een democratie, dat bovendien in schril contrast staat met de wereldwijde aandacht voor de politieke race elke vier jaar.
Lees ook | Dossier Amerikaanse presidentsverkiezingen
Niet stemmen is mij wezensvreemd. Maar ik begrijp die veertig procent ergens wel; het is me werkelijk een raadsel waar Amerikanen nog vertrouwen in de daadkracht van hun landelijke politiek vandaan halen. De wet voor politiehervormingen is gestrand. Er is nog steeds geen nieuwe noodwet om Amerikanen door de Covid-crisis heen te helpen, terwijl de oude al verlopen is. Alle protesten voor scherpere wapenwetten ten spijt, is er sinds 1994 geen landelijke nieuwe wapenwet getekend. Politieke teleurstelling komt in dit land in tweeën: eerst de rouw om een acute situatie, dan de hoop op verandering en de tweede klap; de realiteit van Washington DC.
Meer dan stemmen
Maar politiek bedrijven is meer dan stemmen. Activisme is een nationale hobby en reizend door het land tref ik een overvloed aan lokale initiatieven aan geleid door goedwillende Amerikanen van alle soorten. Samen vangen ze het gebrek aan politieke daadkracht in deze barre tijden op met een overschot aan barmhartigheid. Wat Amerikanen bindt – ondanks alle politieke polariteit - is het gemeenschappelijke besef dat ze het bij gebrek aan een goed werkend landelijk politiek systeem noodgedwongen zelf en samen moeten doen.
Luister terug | Laila Frank | Inreisverbod VS
'Hoop haal je niet uit de politiek in Washington, die haal je uit elkaar', zegt Taylor, de protestleider in Detroit. 'Uiteindelijk winnen wij en niet het systeem, dat weet ik zeker.: In crescendo klinkt achter ons de cadans van het protestlied: ain’t no power but the power of the people and the power of the people don’t stop. Als Taylor en de demonstranten hier hoop uit kunnen halen, doe ik het ook maar. Noodgedwongen.'
In deze zomerweken hebben enkele van onze vaste columnisten vakantie. We hebben een aantal gastcolumnisten die het van ze overnemen. Vandaag is dat Amerika-kenner Laila Frank. Zij maakt een rondreis door de swing states van de VS. Laila Frank vervangt vandaag met haar column Jaap Jansen.