Kom niet aan het kerstpakket!

Over de aflevering

Als je geen gedonder wilt met het personeel kan je dat kerstpakket beter in mei of juni afschaffen, lijkt me. Zoals je ook die hele Zwarte Pietendiscussie beter in het voorjaar zou kunnen voeren, maar da’s een ander verhaal.

Dit jaar dus geen kaasstengels, hamam handdoek en flesje wijn voor de medewerkers van ABN Amro. Dat levert de bank een besparing op van een miezerige 1,5 miljoen euro. Zalm zal wel in hoge geldnood zitten, dat hij de eurootjes nu zelfs bij z’n mensen thuis vanonder de kerstboom bijeen moet schrapen. Waarom anders zo’n impopulaire en kille maatregel nemen als de afschaffing van het kerspakket?

Trouwens, op de lange termijn kost het de bank alleen maar geld. Denkt vakbond De Unie, die het een typisch geval vindt van penny wise, pound foolish. De besparing is meteen al weer teniet gedaan door alle werktijd die verloren gaat aan gemopper bij de koffieautomaat. De vakbond klaagt over het stukje waardering dat wordt ingetrokken. Want zo ervaren de medewerkers dit. Bovenop al het slechte nieuws en de spanningen van de afgelopen weken. Het is dat een kerstpakket geen deel uitmaakt van de loonafspraken in het CAO-akkoord. Anders had De Unie verdere acties niet uitgesloten.

Maar laten we wel zijn: Echt rampzalig is het natuurlijk ook niet. De bank overleeft het heus wel, net als het personeel. Een winter zonder kerstverrassing. Weinig mensen zullen omzien naar ander werk omdat het gratis potje cranberries van de baas wegvalt. Maar het is zo ongezellig. En het zoveelste stukje goede oude tijd dat ten prooi valt aan de moderne zakelijkheid. Een tijdperk loopt ten einde. Een neergang die feitelijk al werd ingezet toen medewerkers steeds vaker zelf mochten aangeven in welke vorm zij hun kerst-surprise wilden ontvangen. Liever de kadobon of toch wijn met pâté? Als we ermee doorgaan, dan ook op de ouderwetse manier. De baas beslist over rollade of blikje smokey almonds. Alleen dan zie ik het kerstpakket overleven. Als sociaal bindmiddel in de onderneming en blijk van waardering, ook aan het thuisfront.

Ik zou daarom het jaarlijkse kerstpakket willen voordragen om te worden aangemerkt als immaterieel cultureel erfgoed. In plaats van die nare studentenverenigingen. Net als het jaarlijkse bezoek van Sinterklaas aan de werkvloer, voor alle medewerkerskinderen. Een ode aan de kneuterigheid. 

Prettige maandag!