Doodgewoon

Over de aflevering

Op zijn 73ste legden wij hem te ruste na een mooi en avontuurlijk leven. Zijn zoon, mijn vader, is nu al twee jaar ouder en behoort tot de generatie die doodgaan geen optie vindt. Misschien komt het omdat we al zo lang zonder oorlog en sinds 1953 ook zonder grote rampen leven dat babyboomers en hun nageslacht de dood niet meer accepteren. In ons rubberentegelparadijs waarin we geen risico’s dulden is de dood ver weggestopt.

Lees ook | Liveblog Coronavirus

Vroeger was de begraafplaats naast de kerk het centrum van het dorp, nu bouwen we crematoria liefst verborgen achter hoge hagen bij industrieterreinen. We doen alsof doodgaan is afgeschaft. Boomers worden ouder en ouder. Er zijn in Nederland driekwartmiljoen 80-plussers, die ruim 20 procent van de uit de pan rijzende zorgkosten genereren. We sleutelen nog nieuwe heupen en knieën in hoogbejaarden alsof er geen einde nadert.

Krankzinnig

Kees de Kort schreeuwt ons al weken toe dat het krankzinnig is dat wij door de coronacrisis de welvaart van onze kinderen naar de klote helpen uit onvermogen om te accepteren dat oude mensen een keer dood moeten. De vele coronauitzendingen op radio en tv jagen het sentiment aan met reportages van bedroefd kijkende doodgravers tussen grote voorraden kisten. Terwijl corona best ‘eerlijk’ te werk gaat. De zeis (om in Kees de Kort termen te blijven) gaat vooral door het dorre hout, de leeftijd van de slachtoffers is hoog.

ALLE COLUMNS VAN MARIANNE ZWAGERMAN: Klik hier

Luister ook | Mediacorona

Als ze gaan kweelt Marco Borsato door de aula dat afscheid nemen niet bestaat. Maar afscheid nemen bestaat wel. Oma is geen sterretje, oma is dood. Een sterretje waarvan je nooit afscheid hoeft te nemen is misschien een troostende gedachte, beter leren we accepteren dat doodgaan doodgewoon is. De NPO stort nu bejaardenbeweeg- en troost TV over ons uit, maar oude mensen hebben meer aan TV-educatie over waardig en op tijd doodgaan.

Voorbijgaan

Laat Omroep Max ‘Doodgewoon’ maken, over oude mensen en de dingen die voorbijgaan. Zoals BNNVARA met ‘Over Mijn Lijk’ al jaren indrukwekkend in beeld brengt hoe jonge mensen moedig hun lot accepteren. Leef, maar rek het niet tot voorbij je houdbaarheid.