Paul Laseur

Met het lekkere voorjaarsweer komen ze weer massaal naar buiten, de MAMILS: Middle Aged Men In Lycra. In kleine kuddes razen ze voorbij op hun racefietsen, ontwaakt uit de winterslaap. Hun buiken rusten zachtjes op de full-carbon frames die zijn afgemonteerd met de mooiste groepen. Geen enkele innovatie in de wielersport wordt overgeslagen. Hydraulische schijfremmen en electrische derailleurs, energierepen en sport-gels, strava-app en GPS: de mamils zijn een gewillig slachtoffer voor de wielerindustrie. Toys for boys van 40-plus. Amateurs met topmateriaal.

Aan al het goede komt een einde, luisteraars, zo ook aan deze column bij BNR. Volgende week op dit tijdstip schalt na 5,5 jaar voor het laatst een welgemeend ‘prettige maandag!’ door de ether. Laat ik daarom nu alvast zeggen: het was mij een waar genoegen, vaarwel! Ook al zijn we in de tijd samen, die we nu achter ons laten, niet veel opgeschoten met elkaar.

Dit weekend werd bij BNN/VARA weer eens driftig gedebatteerd over de welbekende stelling dat jongeren nú voor het eerst slechter af zijn dan hun ouders tóen. Maar helaas voor alle demagogen en doemdenkers is dat een volslagen onzin-discussie. Het is namelijk niet waar. En zelfs als het waar is, is het helemaal niet erg.

De topdrukte op Schiphol van de afgelopen week bereikte dit weekend z’n hoogtepunt. Met 70.000 uitgaande reizigers op zondag, die in lange rijen tot helemaal buiten de terminal stonden te wachten voor de incheckbalies. Gezinnen met kinderen én grootouders, allemaal bang om hun vakantievlucht te missen. Ook al waren ze soms tot wel vier uur eerder van huis gegaan. Voor een vlucht van hooguit een paar uurtjes. Ze waren gewaarschuwd, kun je zeggen. Maar niemand was natuurlijk echt voorbereid op deze mensonterende toestanden.

De Franse presidentsverkiezingen zijn niet zozeer gewonnen door Emmanuel Macron, als wel verloren door Marine Le Pen. Veel kiezers brachten met tegenzin hun stem uit op de zittende president, om te voorkómen dat de rechts-populistische Le Pen zou winnen. De Fransen hadden het gevoel te moeten kiezen tussen twee kwaden. Daarom heeft Frankrijk de komende vier jaar een staatshoofd dat weliswaar de meeste stemmen kreeg, maar niet het vertrouwen van de Franse bevolking.