Unilever aan de Maas

Bij ons spelen bredere maatschappelijke belangen ook altijd een rol. In Nederland heb je rekening te houden met alle stakeholders, niet alleen de shareholders. Daarom begrijpen ze in Londen ook helemaal niets van onze obsessie met topsalarissen en bonussen. Om maar iets te noemen. Onder topman Paul Polman is maatschappelijk verantwoord ondernemen de laatste jaren een speerpunt geworden, van het Brits-Nederlandse bedrijf. Die soft touch past veel beter bij de Nederlandse identiteit dan bij de Britse.

Ergens in de komende weken moet het besluit nog worden genomen waar het hoofdkantoor terechtkomt: Wordt het Londen of Rotterdam? Maar de Financial Times denkt het al te weten: het wordt de Maasstad. Een pijnlijke nederlaag voor Premier May en een gevoelig verlies van een kroonjuweel voor de Britse hoofdstad. Die zich schrap zet voor een totale brexodus de komende 13 maanden.

Voor onze premier, Mark Rutte zou het juist een geweldige opsteker zijn. Unilever als de ultieme Brexit-trofee. Helemaal nu ondernemingen uit de financiële sector die de City ontvluchten massaal voor Frankfurt kiezen, boven Amsterdam. Dan heeft het kabinet zich tenminste niet voor niets zo hard ingespannen om het Unilever naar de zin te maken. Premier Rutte schrapte eigenhandig de dividendbelasting, om z’n oude werkgever te paaien.

Maar laten we niet te vroeg juichen. En een schouderklopje voor Rutte is al helemaal niet op z’n plaats. Want zelfs al kiest Unilever voor Rotterdam, dan hebben we dat echt niet aan het kabinet.te danken. Met de geschrapte dividendbelasting, of zelfs de Brexit, heeft dit belangrijke besluit van Unilever namelijk niets te maken. Principieel dient de samensmelting van Unilever, tot één onderneming met nog maar één hoofdzetel in plaats van twee, een veel hoger doel.

Het Brits-Nederlandse concern heeft nu nog twee hoofdkantoren en twee beursnoteringen. Met een aandelenkoers in Euro’s en één in Ponden. De organisatiestructuur is hopeloos ingewikkeld. De dubbele nationaliteit is een historische weeffout in de 90 jaar oude organisatie. Die nu eindelijk door de topman kan worden rechtgebreid.

Een keuze voor Rotterdam of Londen is onontkoombaar. Het zat er al jaren aan te komen. Lang voordat Brexit of dividendbelasting in beeld waren. Mocht het Rotterdam worden, en hopelijk wordt het dat, dan is dat de kroon op het werk van Paul Polman, niet van het kabinet.

Prettige maandag!