Mensenwerk

Junior was allergisch voor haar, weet ik nog. Dat intrigeerde mij, want als er één beroep is waarin je met een haar-allergie slecht uit de voeten kunt, is het toch wel het kappersvak. Als je last hebt van haar moet je geen kapper worden. Maar met mondkapje en latex handschoenen wist de jonge Tuinenga zich aardig te redden. Wij noemden hem de condoom. En kijk eens hoever hij het heeft geschopt. De kleine herenkapper groeide uit tot een barbershop en een damessalon, allergie of niet.

NRC schreef vorige week over de ontdekking van een nieuw soort allergie, die steeds meer mensen het werken onmogelijk lijkt te maken. Ze zijn allergisch voor geuren. De lucht van schoonmaakmiddelen, deodorant of sigarettenrook kan sommige mensen ziek maken en ernstig belemmeren in hun functioneren. De aandoening wordt MCS genoemd: Multiple Chemical Sensitivity. Een verzamelnaam voor intoleranties voor chemische stoffen, zoals parfum, chloor of verflucht. Lijders aan MCS kunnen danig in de war raken van de wc-verfrisser op kantoor of het nieuwe luchtje van een collega. Maar het blijkt vaak lastig om de oorzaak van hun klachten te achterhalen, laat staan erkenning te krijgen voor deze bijzondere beperking.

In gidsland Canada krijgen ze die erkenning wel. Canadese werkgevers houden terdege rekening met hun overgevoelige medewerkers. Onder meer door posters op te hangen met de tekst: Your perfume is my poison. Vooral in de publieke sector streven organisaties en instellingen naar een geur-vrije werkomgeving. Werknemers wordt dwingend verzocht geen parfum op te doen en geurloze wasmiddelen te gebruiken. Bezoekers met een te zware aftershave worden bij de receptie geweigerd. In Canada is het een grondrecht, dat de werkgever de kantoorplek aanpast voor werknemers met overgevoeligheid voor milieufactoren.

Die kant moesten we maar niet op in Nederland. Ik zeg niet dat MCS-patiënten zich aanstellen. Zo’n geurenallergie lijkt me vreselijk, je wenst het niemand toe. Maar hoe hard het misschien ook klinkt, het is wel hun eigen probleem, niet van de baas. En zeker geen grond om een volledig steriele, prikkelarme werkomgeving af te dwingen. Dat iedereen op de zaak zich maar moet aanpassen aan de enkeling met vage klachten.

Een geurvrije samenleving, te beginnen op kantoor? Ik moet er niet aan denken! Het is tenslotte mensenwerk, het moet wel leuk blijven.

Prettige maandag!