Opinie | Tompoucen, rookworsten en onderbroeken
Voor de HEMA is het deze week erop of eronder. 15 juni moet er een reddingsplan op tafel liggen, anders bezwijkt de warenhuisketen onder de torenhoge schuldenlast. Volgens het Financieele Dagblad is de overheid nauw betrokken bij koortsachtig overleg om de oer-Hollandse winkelformule overeind te houden: Het ministerie van Economische Zaken heeft zakenbank Lazard ingehuurd om te onderzoeken welke rol het daarbij kan spelen, bijvoorbeeld in de vorm van garanties op nieuwe leningen.
Lees ook | Overheid overweegt staatsteun Hema
Schuldenprobleem
Maar waarom zou de staat zich nu ineens bemoeien met de redding van een winkelbedrijf dat al zo lang slechts met grote moeite het hoofd boven water weet te houden? Met een schuldenprobleem dat het al jaren met zich meetorst als een molensteen om de nek. Zuchtend onder moordende concurrentie van Action en webwinkels. De HEMA was allang ten dode opgeschreven. Lang voor de uitbraak van Corona en zelfs lang voordat miljardair Marcel Boekhoorn de boel van Britse investeerders overnam in oktober 2018. De problemen van HEMA zijn structureel, net als bij V&D, Kijkshop, Coolcat, Intertoys en al die andere winkelformules die in de afgelopen jaren omvielen. Met COVID-19 heeft dat helemaal niets te maken. Wel met een diepe crisis in de Nederlandse winkelstraat die nu al tien, vijftien jaar voortduurt.
Opinie | Voorgeenmetersamenleving
Beluister ook | Waarom de overheid Hema niet moet helpen en het toch zal gebeuren
Vitaal belang
Zelfs van KLM kun je je afvragen of het bedrijf wel zo nodig met belastinggeld moet worden gered. Maar luchtvaart is ergens nog van nationaal-strategisch en vitaal belang. Van rookworsten, onderbroeken en tompoucen kan dat onmogelijk worden gezegd. Iedereen houdt van de sympathieke HEMA-winkels. Maar een hoge gunfactor van het publiek en hollands glorie is nog geen grond voor staatssteun. De crisis dwingt ons om vooruit te denken, niet terug te kijken naar hoe het was. Ook het werkgelegenheidsargument snijdt daarom geen hout. Natuurlijk is HEMA een grote werkgever in Nederland, met 9,5 duizend medewerkers verspreid over 550 filialen. Maar al die mensen bewijs je echt geen dienst door de doodstrijd van hun werkgever te verlengen en zo kunstmatig hun banen te behouden. Want voor hoelang nog? Als de overheid echt iets wil betekenen voor werknemers in de toekomstloze retailsector, kan dat belastinggeld beter in omscholingstrajecten worden gestoken.
Belastinggeld
HEMA is een private onderneming, eigendom van een miljardair. De financiers van het bedrijf en de eigenaar moeten samen maar bekijken of de zaak nog te redden valt en welke offers daarvoor moeten worden gebracht. Zonder de overheid te chanteren met een dreigend verlies van banen.
Prettige maandag!
Paul Laseur
Financieel journalist Paul Laseur houdt zijn scherpe blik op economie en maatschappij. Elke maandag een nieuwe column.
