Experiment: No cure, no pay voor geneesmiddelen
Minister Edith Schippers van Volksgezondheid neemt het 'no cure no pay'-principe over, waarover het College van zorgverzekeringen (CVZ) vandaag advies aan haar uitbracht.
Het CVZ wil experimenteren met het principe, waarbij de zorgverzekeraar de kosten alleen vergoedt als de patiënt baat heeft bij een geneesmiddel. Heeft een medicijn geen effect, dan gaat de rekening naar de fabrikant.
Schippers reageert in BNR Petra Grijzen enthousiast op het plan. "Dit is echt een principe dat voor nieuwe, dure medicijnen geldt die hun werking nog moeten bewijzen. Voor medicijnen die al heel lang op de markt zijn, waar we allerlei varianten op hebben en waarvan de prijzen ook echt laag zijn heeft dit weinig zin."
"In mei vorig jaar heb ik een brief geschreven aan de Kamer met het advies, om iets meer ruimte te nemen om met fabrikanten te onderhandelen over de prijzen van medicijnen. In maart heb ik daar een uitgeschreven plan voor naar de Kamer gestuurd. Helaas had de Kamer het controversieel verklaard, maar die hebben me toch in juni de ruimte gegeven om te experimenteren."
Doorbehandelen
"Het moet een soort van test zijn, een goede methode waarbij je zegt van: 'die patiënt die reageert, dus die moeten we doorbehandelen', terwijl je bij de ander patiënt zult zeggen: die reageert niet dus dan stoppen we met de behandeling, maar dan gaat de rekening ook naar de producent", zegt Wim Goettsch, auteur van dit 'no cure no pay'-principe.
"Het is belangrijk dat je bij zo'n geneesmiddel goed kan bepalen of een patiënt al dan niet respondeert. Er moet een test zijn, een goede methode, waarin je zegt: die patiënt reageert, dus die zullen we doorbehandelen." Een medicijn waarmee chronisch wordt behandeld waarbij de patiënt langzaam achteruit gaat, is volgens Goettsch daarom minder geschikt.
Astma
In het geval van het nieuwe geneesmiddel omalizumab (Xolair) voor de behandeling van ernstige astma, slaat de behandeling bij ongeveer drie op de tien patiënten niet aan. Dat kost 16.000 euro per patiënt per jaar. Als het aan het CVZ ligt, gaan de kosten daarvan bij de fabrikant liggen.
Het CVZ maakte onlangs met patiënten, longartsen en geneesmiddelfabrikant Novartis. Als de minister het advies opvolgt, is het volgens het college voor het eerst dat de vergoeding van een behandeling afhangt van het resultaat van het geneesmiddel. Het CVZ hoopt dat er daarna ook voor andere geneesmiddelen soortgelijke afspraken komen.
Het CVZ verwacht dat de afspraak over de vergoeding van omalizumab zo’n 1 tot 2 miljoen euro aan besparingen oplevert.
