Spinvis

De muzikant bouwt de spanning hoog op. Maar het wonder geschiedt: hij gooit een zes en daarmee komt zijn favoriete 'kast' aan bod, in het wekelijkse dobbelspel van Jigal Krant. Het is de kast met dingen die alleen hijzelf het bewaren waard vindt, voornamelijk dingen uit de familie. 'Als een oma of een opa doodgaat, komen er dingen vrij als foto's en Super 8-filmpjes. Die komen bij mij terecht, want ik ben de enige die zich daar nog over ontfermt.' Want, zo zegt Spinvis: het is gezond om te weten van je geschiedenis, ook om de toekomst te kunnen bepalen.

In een whiskydoosje van Black & White zitten allerhande foto's - waarschijnlijk allemaal dingen uit Rotterdam, want daar komt de familie 'Spinvis' grotendeels vandaan. Met het overlijden van zijn vader, enkele maanden geleden, is weer een nieuwe schat vrijgekomen. En als vanzelf komt dat materiaal bij hem terecht. 'Waarom? Dat weet ik eigenlijk niet. Misschien denken ze dat het bij mij beter op zijn plek is of dat ik er iets mee doe. Ik hoop dat de muziek die ik maak zich zo verbindt aan volgende generaties.'

Die veronderstelling is overigens niet geheel onterecht. 'Ik heb ondertussen al een theatervoorstelling gemaakt die over heel wat anders ging, maar dan neem ik die boeken mee op het podium. Daar vertel ik dan over; ik verzin gewoon een fantasieverhaal, maar ik kijk wel naar die foto's. Voor mij is het dan een heel bijzondere beleving op het toneel.' Als voorbeeld showt Spinvis een foto, waarop ten minste vier mensen te zien zijn die er niet meer zijn. 'En hier zijn ze allemaal nog in de bloei van hun leven.'

'Het stemt niet weemoedig. Maar als ze een foto maken van hoe wij hier zitten vandaag, dan zouden ze later kijken van: 'kijk, toen waren ze nog helemaal vrolijk en leuk en ze hadden plannen. Op een dag is dat voorbij, dan zijn we er niet meer. Misschien is de leukste opdracht die je als kunstenaar kunt hebben wel dat je sporen van vorige generaties doorgeeft aan volgende. Dat is wat wij vaak ontberen.'

- Spinvis -