Hoe een mislukte komeetlanding toch best leerzaam bleek
Eigenlijk was de landing op die komeet niet helemaal gelukt. Maar door de manier waarop het mis ging, is er wel iets duidelijk geworden over het oppervlak van de komeet.
Misschien herinnert u zich nog hoe er bij de eerste berichten over de komeetlanding, 12 november vorig jaar, geapplaudiseerd werd. In de uren die volgden werden de berichten steeds voorzichtiger. Misschien was komeetlander Philae niet een maar twee keer geland. Misschien was hij gaan tollen.
Al vrij snel werd duidelijk dat de lander een flinke stuiter gemaakt moet hebben, van een paar kilometer hoog. Maar voor een nauwkeurige reconstructie moest maanden lang gerekend worden. In Science staan nu zeven artikelen over wat er in die eerste uren aan het licht kwam. Een van die artikelen beschrijft hoe er niet twee, maar zelfs drie landingen gemaakt werden. En hoe de lander tussendoor nog tegen de rand van een krater gebotst moet zijn.
Die 'mislukte' landing heeft wel iets opgeleverd. Het maakte mogelijk dat er van twee plekken berekend werd hoe de bodem daar is. Dat blijkt te verschillen. Op een plek ligt 20 centimeter poederig stof. Op een andere plek is alleen maar harde rotsgrond te vinden.
Waar Philae precies geland is, is nog altijd niet duidelijk. Er is een strook van 15 bij 150 meter waar hij in moet staan. Voor een nog grotere nauwkeurigheid moeten er foto's gemaakt worden. Op dit moment kan dat niet. De komeet nadert de zon en wordt steeds actiever - wat betekent dat er stof en gruis loslaat. De Rosetta houdt daarom de komende maanden afstand. Mogelijk lukt het eind dit jaar wel om foto's te maken van zo dichtbij dat Philae erop zichtbaar is.
