Aarde en maan zaten misschien aan elkaar vast

Over het ontstaan van de maan is eigenlijk wel consensus: zo'n 4,5 miljard jaar geleden botste er een planeet met onze aarde. Daarbij raakten we een flink stuk van onze planeet kwijt - dat werd de maan. Of misschien was het toch vooral die andere planeet, die de maan werd. Zoiets moet het ongeveer geweest zijn...Maar hoe het preciés zat, dat is ingewikkeld en dat iets logisch is, is natuurlijk nog geen bewijs.

Om er toch iets zinnigs over te kunnen zeggen, keek Thomas Kruier naar de verhouding tussen twee isotopen van het metaal wolfram - twee versies van hetzelfde atoom. Het zou heel toevallig zijn als die verhouding bij verschillende planeten identiek is, dus m,kun je dat gebruiken om te kijken of de maan een stuk van de aarde is, of niet.

Kruijer gebruikte maanstenen die al in de jaren '70 naar de aarde zijn gehaald, maar nu pas is de techniek ver genoeg ontwikkeld. En wat blijkt: die verhouding is anders voor de maan dan voor de aarde. Toch denkt Kruijer dat de maan is ontstaan uit een brok van de aarde, want er is nóg iets wat het onderzoek ingewikkeld maakt: in de tijd nadat de maan ontstond, regende er nog heel veel materiaal op de aarde neer, terwijl dat bij de maan veel minder het geval was.

En als je terugrekent hoe de aarde er zo'n 4,5 miljard jaar bij gelegen moet hebben. dan was het tóen precies zoals de maan toen was. De beste verklaring, zegt Kruijer, is dat de aarde en de maan na die enorme botsing nog een tijdje aan elkaar vastgezeten hebben. Dan zou het materiaal van onze planeet en de maan nog flink gemixt kunnen zijn. Wellicht geen wetenschappelijk steekhoudende verklaring, maar het zou wel heel goed kunnen verklaren hoe de maan bij de aarde is gekomen.