Humberto's verhaal | How old are you?
Na Turijn, Beijing, Vancouver en Londen zijn Sotsji alweer de vijfde Olympische Spelen waar ik live bij ben geweest. Maar niet eerder waren mijn verwachtingen over de reis zo laag gespannen. Dat hing samen met de vele discussies over veiligheid en de rechten van homo's in het land van Poetin. Sta mij toe op het laatste straks nog terug te komen.
Na een korte nacht en een vlucht van ruim drie uur kwamen ik op de openingsdag, 7 februari, aan in Sotsji. Bij de douane dacht ik even dat het fout ging. De douanier keek ernstig in mijn paspoort. Pagina voor pagina, het duurde wel 6 à 7 minuten. Hij pakte een walkie talkie en riep een collega-douanier bij zich. Ook die keek ernstig. "How old are you?" Ik antwoordde naar waarheid "48". "That is not possible", zeiden beide Russen bijna in koor. Uiteindelijk mocht ik na een kwartier doorlopen. Maar vijf tappen later stond er weer een douanier met weer die vraag: "how old are you?" Ik kon niet anders dan glimlachen en mijn leeftijd vertellen. Rusland was me nu al goed gezind. En dat bleek wel. Wat een geweldige Olympische Spelen voor het Olympisch Team Nederland.
Het Olympisch Park van Sotsji lijkt enorm op het Olympisch Park in Londen. Alsof de Russen de bouwtekeningen één op één hebben overgenomen. Het ziet er echt goed uit! Zowel in Londen als in Sotsji. Mijn hotel in de bergen? Perfect!! Ik maakte mij met terugwerkende kracht wel een beetje zorgen over de kabelbaan die ons naar boven bracht. Zag er goed uit hoor, maar mijn douche zag er ook goed uit, maar toen ik de kraan opendraaide viel pardoes de douchekop eraf. Stel je voor als.... enfin, u snapt mijn punt.
Maar Sotsji heeft vooral sportief mijn verwachtingen overtroffen! Chef de Mission Maurits Hendriks heeft herhaaldelijk aangegeven dat de doelstelling voor Sotsji negen medailles was. De acht van Vancouver plus één. Op dag 1 van het schaatstoernooi was 30 procent van dat aantal al binnen, na de 5000 meter voor de mannen. Zelfs op de tribune voelde je de spanning bij Sven Kramer. De sfeer zonder Kleintje Pils was anders dan anders. Stiller vooral. Maar wat daarna gebeurde, maakte alles meer dan goed. Wow! Goud, zilver en brons op de eerste dag!
De euforie die op de tribune loskwam, was krachtig, de tranen in de ogen van vader Yep ontroerend, de blijdschap van coach Kemkers en manager Wouters was authentiek. Het was vol in beeld hoe ik de bloemen van Sven ving, bedoeld voor zijn vriendin Naomi van As. Op het podium van het Holland Heineken Huis konden Sven en ik er wel om lachen. Op mijn vraag of de bloemen misschien een verkapt huwelijksaanzoek was aan mij, antwoordde de Olympisch kampioen scherp: "dat is gevaarlijk hier, hè".
1,2,3: Kramer goud, Jan Blokhuijsen zilver en Jorrit Bergsma brons. Het waren niet de laatste medailles die het Olympisch Team Nederland won. De euforie bij Ireen Wüst was niet minder, de spanning bij de 500 meter mannen met de verwarring rond Michel Mulder en Jan Smeekens, wie had er nou goud, was sensationeel, maar ook amateuristisch. Margot Boer met brons op de 500 en 1000 meter, Wüst nog een zilveren plak op de 1000. 12 medailles in totaal na week 1 en daar komen er zeker meer bij!
Is dit succes te evenaren in Pyeongchang? Dat is van latere zorg, maar het is zeker dat miljoenen raken geïnspireerd door sport in het algemeen en de verhalen rond de Olympische Spelen in het bijzonder. Spasiba Sotsji en douaniers in Korea, ik ben in 2018 52, dan weten jullie dat alvast!
Humberto Tan voor BNR Sportzaken
15 februari 2014