Colorado: paradijs in de Rocky Mountains
Met zijn overweldigende natuur, midden in de Rocky Mountains, is Colorado een van de mooiste Amerikaanse staten, en misschien wel een van de mooiste plekken ter wereld. Het is een paradijs voor wandelaars en skiërs, met pleisterplaatsen voor de gewone beurs, maar ook met stadjes als Aspen en Vail, die net zo chique en duur zijn als het Zwitserse Davos.
Colorado is ook de thuisbasis van het hoofdkwartier van de Amerikaans-Canadese verdedigingslinie van de NAVO. De taak van NORAD, het North American Aerospace Defense Command, is het beschermen van het luchtruim. Er zijn vaak bijeenkomsten van de NAVO-ministers van defensie, en je kunt het als verslaggevende journalist slechter treffen. Ik heb er verschillende malen mijn ogen uitgekeken: een saaie luchtmatbasis met een commandocentrum in een bunker, maar met een onvergetelijk mooie omgeving. Wat mij in NORAD fascineert is het totale falen op het enige moment waarop Amerika werd aangevallen – als we Pearl Harbor, in 1941, even niet meerekenen. Dat moment was 11 september 2001, waarbij de New Yorkse ‘Twin Towers’ werden vernietigd, het Pentagon ernstige schade opliep en een aanval op het Witte Huis of Capitool – welke van de twee staat niet vast – werd voorkomen doordat moedige passgiers een gekaapt vliegtuig lieten neerstorten in Pennsylvania.
Het eerste toestel werd om 8.14 uur gekaapt, het tweede om 8.19 uur, het derde om 8.43 uur en het vierde om 9.34 uur. Het eerste gekaapte vliegtuig vloog om 8.46 uur Toren 1 van het World Trade Center binnen, het tweede toestel boorde zich om 9.03 uur in Toren 2. Het derde toestel knalde om 9.38 op het Pentagon en het vierde vliegtuig stortte om 10.03 uur neer. In die lange periode was NORAD volledig verlamd. Een handjevol F-15’s steeg op bij Washington en nog een paar F-16-lestoestellen bij New York, maar tijdens het hele 9/11-drama kwam de Amerikaanse krijgsmacht nooit in actie. Het grote Amerika bleek, met de grootste en best uitgeruste krijgsmacht ter wereld, onverdedigbaar te zijn.
Het grootste politieke drama dat zich in de moderne tijd in Colorado heeft afgespeeld was de kandidatuur voor het presidentschap van senator Gary Hart, een bijzonder begaafde politicus, diplomaat, advocaat, hoogleraar en theoloog. Hij behoort tot een heel opvallende minderheid, want hij is ouderwets progressief. In 1984 trad hij in de voorverkiezingen in de ring tegen Walter Mondale, die hem in de slotfase versloeg op een bijzonder geestige, effectieve manier. Hamburgerketen Wendy’s had in die tijd een briljante tv-commercial, waarin twee stokoude vrouwtjes naar een gigantisch broodje kijken waarop een minuscuul gehaktballetje ligt. Starend door hun leesbrillen, zegt de een tegen de ander: ‘Where is the beef?’ In een tv-debat zei Mondale tegen Hart: ‘Als ik naar u luister, vraag ik me af ‘where is the beef?’ Heel TV-kijkend Amerika zat te schaterlachen, en Hart was verslagen. Veel hielp het niet, want Mondale werd vervolgens in de verkiezingen verpletterd door de zittende president, Ronald Reagan.
In 1988 probeerde Hart het opnieuw. Tijdens de voorverkiezingen verschenen in de roddelpers verhalen over buitenechtelijke relaties. Tegen de New York Times zei Hart: ‘Ga mijn gangen maar na. Kan me niets schelen. Ik meen het serieus. Als journalisten me willen volgen, vind ik het prima. Die gaan zich kapot vervelen.’ De Miami Herald nam de uitdaging aan, kroop in de bosjes van campagnemedewerkster Donna Rice en betrapte Hart erop dat hij bij haar de nacht doorbracht. Hart en Rice ontkenden een verhouding te hebben, maar vanaf dat moment was dit verhaal zo ongeveer het enige waarover de media berichtten. Uiteindelijk gaf Hart de strijd op. Zijn rivaal, Michael Dukakis, won de voorverkiezingen, en werd vervolgens verslagen door George H.W. Bush. Hart is inmiddels 58 jaar getrouwd met dezelfde vrouw, en werd voor de regering-Obama speciaal gezant in Noord-Ierland.
Een andere beroemdheid in Colorado was Gerald Ford, die president werd toen Richard Nixon in 1974 moest aftreden door het Watergate-schandaal. Ford werd in 1978 versagen door Jimmy Carter, en werd daarmee de enige president die nooit is gekozen. Ford was een aardige man, die politiek struikelde omdat hij zijn voorganger gratie verleende. Staatkundig was dat heel verstandig, maar politiek was het zelfmoord. Een jaar of acht later interviewde ik hem, in zijn schitterende buitenhuis in het chique stadje Vail. U was populair en had geen vijanden, hoe kan het dan dat u niet werd gekozen?, vroeg ik hem. ‘Heel simpel’, zei hij grinnikend, ‘ik had ook geen kiezers’.
Bernard Hammelburg
Buitenlandcommentator Bernard Hammelburg gaat in zijn column in op de zaken van wereldbelang en plaatst de internationale politiek in context.
