Hoe zwarte gaten zich vol eten met een koud buffet van gaswolken
In een science fiction-film verdwijnt er wel eens een astronaut in een zwart gat. Soms zelfs een heel ruimteschip. Maar dat is alleen in films. In het echt zuigt zo'n zwart gat zich vol met gaswolken die door het heelal drijven. Het is nu voor het eerst gelukt om dat te zien.
Eigenlijk is het niet te doen, kijken naar een gaswolk die zelfs nauwelijks licht geeft, met daarachter een fel oplichtend sterrenstelsel. Toch wilde sterrenkundige Raymond Oonk dat, om te zien hoe die gaswolk verdwijnt in een zwart gat. Dat zegt iets over hoe sterrenstelsels zich ontwikkelen en over hoe het zwarte gat groeit door de wijde omgeving leeg te grazen.
Door te kijken naar de schaduw die de gaswolk maakt in het licht van het sterrenstelsel daar achter, is dat nu toch gelukt. En het blijkt de moeite. Oonk, verbonden aan de universiteit van Leiden en de radiosterrenwacht in Dingeloo, schrijft er vandaag over in Nature.
Met een nieuwe radiotelescoop in Chili is nu gezien dat het gas vlak bij het zwarte gat begint te samenklonteren, zoals water in de lucht regendruppels kan vormen. Die druppels vallen vervolgens vrij snel het zwarte gat in.
Daarmee is een van de twee theorieën die bedacht waren, nu in het echt gezien. Een de andere optie was dat het gas niet eerst afkoelt en druppels vormt maar gewoon het zwarte gat in drijft. Misschien gebeurt dat wel bij een van de andere zwarte gaten. Oonk heeft daarvoor inmiddels een lijstje van 50 zwarte gaten opgesteld, die hij graag wil gaan onderzoeken, om te zien of het overal op dezelfde manier gaat, of dat er verschillen blijken te zijn.
Wetenschap Vandaag
Over diepzeediertjes die broeikasgassen eten, immuuncellen die zichzelf opofferen en de zoektocht naar planeten. Over de nieuwste medicijnen, zonnecellen en sensoren. Kortom: hoe werkt de wereld om ons heen en hoe kunnen we hem nog beter maken?
