
Terug van weggeweest: De Nieuwe Wereld!
Wat als economen het voor het zeggen krijgen? Met die ondertitel is De Nieuwe Wereld terug van weggeweest.
Wat als economen het voor het zeggen krijgen? Met die ondertitel is De Nieuwe Wereld terug van weggeweest.
Een kwart van de gemeenten valt om bij een nieuwe crisis. Meer dan de helft van de werknemers werkt liever bij een bedrijf zonder flexplekken. En legale orgaanhandel als oplossing voor de lange wachtlijsten.
Wat als dit het was? Dan luister je volgende week gewoon naar iets anders. Zo simpel kan het zijn. Maar hoe gaat dat klinken? Daarover gaat deze laatste aflevering: hoe we in de zomer gewerkt hebben aan de klank en de vormgeving van de podcast Newsroom.
Fouten maken is menselijk, maar het is ook menselijk om die fouten liever niet toe te geven. Wat gebeurt er als we dat wel doen?
Het is een kleine stap in onze gedachten. Maar een onmogelijk grote sprong voor liftfabrikanten.
Met DNA kun je rechercheonderzoek soms versnellen. Maar een DNA-match is op zichzelf nog geen bewijs. Wat zouden we nog meer kunnen doen?
Alleen nog biologisch eten. Het kan, maar het zou wel een vrij ingrijpende keuze zijn. Voor de boeren. Maar ook voor wat we dan eten.
Wat als alle woestijnen groen worden door middel van zonne-energie en ontzilt zeewater? Wat betekent dat voor de natuur, het klimaat, migratiestromen en bevolkingsgroei? 'Er zit onder de Sahara 'fossiel-water', even oud als fossiele brandstoffen zoals olie.'
Wat als alle woestijnen groen worden, door ze te irrigeren met ontzilt zeewater? Wat gebeurt er dan met de natuur, de voedselvoorziening, het klimaat, de hoogte van de zeespiegel? En met migratiestromen en de bevolkingsgroei?
Hoe verandert de wereld als niets meer persoonlijk is en alles publiek. Een blik op onszelf via spiegels in China en Japan.
In een team moet je kunnen samenwerken met je collega's. Maar vroeg of laat worden ze ook je concurrenten. Kun je dat gegeven in je voordeel draaien, bijvoorbeeld door die concurrentieslag te ondermijnen?
In een team moet je kunnen samenwerken met je collega's. Maar vroeg of laat worden ze ook je concurrenten. Dat moet de samenwerking flink in de weg zitten.
Een participatie-inkomen kan werknemers nieuwe zekerheden bieden die nu onder druk staan doordat de arbeidsmarkt in hoog tempo verandert. Het is belangrijk om daar als werknemer op in te kunnen spelen, zegt Wouter van Ginkel, directeur van het Nationaal Platform voor Duurzame Inzetbaarheid, in BNR De Nieuwe Wereld.
Als je 40 of 50 jaar oud bent, is het helemaal niet makkelijk om te bedenken wat je wilt worden als je later 70 bent. Hoe krijg je je medewerkers zo ver dat ze daarover gaan nadenken?
Moeten bedrijven hun medewerkers helpen, om ze tot aan hun pensioen aan het werk te houden? Bij sommige bedrijven denken ze van wel. Maar het is lastig, want voor je het weet zit je diep in hun privéleven te wroeten.
Voor natuurkundigen zijn sommige formules pure poëzie. Voor anderen zijn ze net zo ondoorgrondelijk als Japans. Zou de wereld er iets aan hebben als iedereen die formules kan lezen?
De natuur wordt beschreven met wiskunde, een taal die voor veel mensen even ondoorgrondelijk is als Japans. Maar voor natuurkundigen zijn sommige formules pure poëzie. Net als een Japans gedicht kun je het letterlijk vertalen. Je kunt ook op zoek gaan naar de diepere lagen die er achter verscholen liggen.
Grote delen van het land hebben we zelf gemaakt. Gewonnen op de zee door mensen die daar woonden. De gemeente, een samenwerkingsproject van burgers, is daarom de essentie van wat het betekent Nederlander te zijn, stellen Wim Voermans en Geerten Waling. Maar begint de gemeente uit de vingers van de burgers te glippen? Grijpen de managers de macht?
Kun je van mensen met zware beroepen vragen of zij doorwerken tot hun 75ste? Want dat is de vermoedelijke AOW-leeftijd voor wie vandaag geboren wordt. Is een persoonlijke pensioenleeftijd niet eerlijker?
Amit Bhattacharjee onderzoekt waarom we zo'n weerstand voelen tegen bedrijven die winst maken. Erwin Peterman en Gijs Wuite wonnen onlangs een prijs voor het te gelde maken van hun fundamenteel wetenschappelijke onderzoek. Zij dingen de wetenschap in om de wereld een beetje beter te maken. Wat als je daarvoor ook winst moet maken?
Donald Trump bombardeert Noord-Korea; Vladimir Poetin bezet Estland, Letland en Litouwen; de Brexit ontaardt in chaos; de Europese Unie valt uiteen. Wat als als het allemaal misgaat. Wat als de pessimisten gelijk krijgen?
Als een computer een belangrijke beslissing neemt, wil je zijn redenering kunnen volgen. Tot nu toe kan kunstmatige intelligentie nauwelijks uitleggen wat 'gedachten' waren. Dus waarom gaf dat intelligente zeeppompje alleen zeep aan blanke handen? En wat als een zelfsturende auto dat soort fouten maakt?
In een tijd waarin iedereen praat over openheid en transparantie, blijft de programmacode van veruit de meeste software die we gebruiken in nevelen gehuld. Daar kiezen we zelf voor natuurlijk, door juist die programma's te gebruiken. En niet de open alternatieven, die natuurlijk ook bestaan.
Neem je een hobby? Spreek je vaker af met vrienden en familie? Of ga je gewoon meer werken?
Stel dat The Beatles vandaag zouden beginnen. Zouden ze het redden? En zouden ze net zoveel impact hebben als toen?
Wat als we allemaal tegelijk de wc doortrekken? Riolen raken overbelast door hoosbuien. Nederland moet anders ingericht worden om steeds meer water in korte tijd te kunnen verwerken. Maar als we allemaal op precies het zelfde tijdstip doortrekken, hebben we pas écht een probleem.
Hoe de NASA zonnepanelen opvouwt, dat is wel haast een cliché-voorbeeld. Maar er is ook DNA-origami. Er worden ook 'spiercellen' gemaakt, of een stukje kunstbot. En je kunt origami gebruiken als rekenmachientje.
Auto rijden, stemmen, alcohol kopen, film kijken. We hebben er harde leeftijdsgrenzen voor bedacht. Hersenonderzoekers en ontwikkelingspsychologen komen die harde grenzen in hun onderzoek totaal niet tegen. En regelmatig scoren twaalfjarigen volwassener dan mensen van vijfentwintig.
Er was eens een onderzoeker die in sprookjes geloofde. Of misschien geloofde hij niet echt in die sprookjes, maar hij geloofde toch zeker in de kracht van sprookjes. Net zoals de gebroeders Grimm dat ooit gedaan hadden.
We leven in een wereld die meer en meer wordt geregeerd door technologie. Maar waarom doen we dat? Tijd voor een gedachte-experiment.