Ok, ik geef het toe: die kop is een beetje clickbait. Want vermoedelijk een van de meest controversieel mogelijke combinaties van twee woorden in de Nederlandse politieke discussie. Wie stemt nou nog PvdA?! Maar dit keer is anders.
Je kan veel zeggen van die terroristen maar ze hebben een aansprekend verhaal. “Jihad is vet”, citeerde een lerares deze week uit haar klas. Duizenden Europeanen zijn naar Syrië getrokken. Twee Nederlanders bliezen zichzelf op! Wat stellen wij daar eigenlijk tegenover?
Gisteren waren we één met de Fransen, in onze afschuw over de aanslag op Charlie Hebdo in Parijs. We waren allemaal Charlie. Maar na de rouw moet een aantal vragen worden beantwoord. En daar scheiden onvermijdelijk onze wegen.
Hier had iets kunnen staan over de stand van het land. De Grote Kwesties die deze week zijn besproken. Maar soms laat de politiek zich beter in beeld vatten. Daarom: Den Haag in plaatjes.
R>G maakte veel emoties los deze week. De stelling van de Franse econoom Piketty dat rendement op vermogen historisch hoger is dan economische groei. Zoals altijd als het over economie gaat, was het één groot misverstand.
Ik kom niet zo vaak onder de mensen. Als verslaggever dan – gewoonlijk opgesloten onder de Haagse kaasstolp. Maar onlangs moest ik voor een verslag met échte mensen in gesprek. Dat was anders dan ik had gedacht.
Fijn aan Nederland: We doen hier alles wat in Amerika gebeurt een paar jaar later. Dat maakt een vrij exacte voorspelling mogelijk wie de volgende verkiezingen wint, en wie de zwarte pietendiscussie.
Laatste nieuws uit Kobani: BOEM! Die airstrike staat er weer mooi op. CNN deelt pizza’s uit aan de wachtende collega’s. Kobani is heel erg erg, maar lijkt ook best wel erg op een hype.
Ongekend eenstemmig gaf de Tweede Kamer gisteravond zijn goedkeuring aan de oorlog tegen ISIS. De walging werd algemeen gedeeld. Dat komt het nadenken vaak niet ten goede.
Wat er níet in stond; niet in de Troonrede, niet in de begroting en niet in de Algemene Beschouwingen, was een nieuwe missie voor het kabinet Rutte-Asscher. Dat is een nederlaag die de PvdA nog lelijk kan opbreken.
Met groot enthousiasme besloot Den Haag deze week tot oorlog. Nederland moet zich aansluiten bij de Amerikaanse strijd tegen de Islamitische Staat. Maar wat is precies het doel van die oorlog?
Obama is tenminste eerlijk: "We hebben nog geen strategie om IS aan te pakken", zei de Amerikaanse president afgelopen week. Zwak leiderschap! - hoont de halve wereld. Maar wij zouden wel wat van dat leiderschap kunnen gebruiken.
‘This time is different’, was de slogan van het Europees Parlement voor de verkiezingen van vorige maand. Wát er dan precies anders was dit keer, zeiden ze er niet bij. Inmiddels wordt dat duidelijk: een nieuwe crisis dient zich aan.
Heel goed al die aandacht voor dat Ombudsgelul de afgelopen dagen. Het was geen flauwekulverhaal over poppetjes, méér dan een Haags relletje over iets met Marokkanen. Dit gaat over de echt belangrijke zaken.
Hoera! Na vijf! Jaar! wordt Nederland maandag van het Europese strafbankje gehaald. Dat meldt de Volkskrant vanochtend. Maar het grootste europrobleem dreigt groter te worden. Dat probleem heet Frankrijk.
Wat is er toch met Rutte aan de hand? Ik maak de goede man niet dagelijks mee dus het duurde een tijdje, maar hij is al een paar maanden anders. Soms doet hij me zelfs aan Bálkenende denken.
Ruzie dreigt tussen het kabinet en zijn gedoogpartners. Zij onderhandelen volgende week op het ministerie van Financiën over de begroting voor volgend jaar. De gedogers willen scoren nu er weer wat geld te verdelen valt. Maar de coalitie heeft heel andere plannen…
Lekker hoor, zo’n hype. Ik heb me weer kostelijk vermaakt. U ook? Of hebt u zich weer boos gemaakt over Wilders? Want dan bent u er opnieuw ingetuind.
En toen was er weer een PVV-er minder. Vanwege de Marokkanen-uitspraak van Wilders op verkiezingsavond, stellen de krantenkoppen. Dat is maar gedeeltelijk waar. Wilders heeft nog een ander - groter probleem.
Volgende week krijgt de PvdA naar het lijkt een keiharde klap van de kiezer uitgedeeld. En, zonder nou een stemadvies te geven, of zelfs maar een mening, dat is volkomen terecht.
Voordeel van zo’n affaire is dus wel dat u nu weet hoe het zit met het toezicht op de inlichtingendiensten. Zoals twee weken eerder met die toelagen van Weekers. Dit moeten we vaker zo doen.
Misschien is het tijd es iets aardigs over Plasterk te zeggen. Dat-ie zelfs niet hoeft af te treden. Laat ik dat dan maar op me nemen. Het is nog makkelijk ook.
Terwijl de Tweede Kamer deze week iets over huurtoeslag besprak met staatssecretaris Weekers, werd in een belendend zaaltje de koude oorlog afgewikkeld. Met een verrassende conclusie.
Den Haag vandaag: Links heb je de SP, rechts de PVV, en daar tussenin de fusiepartij VVDPVDACUSGPD66. Helaas geen idee waar die laatste partij voor staat.
Kerstgedachte: De wereld zou er een stuk beter uit zien als we eens wat vaker tegen elkaar zouden zeggen: Huh, wat? Hoezo?
Soms een beetje raar natuurlijk, om als verslaggever een column te schrijven, want dan blijk je ineens een mening te hebben, waar die de rest van de week niet bestaat. Daarom nu maar eens een totaal subjectief, superbevooroordeeld verhaal.
Zakkenvullers! Leugenaars! Het is soms lastig praten met boze burgers. Vraag je al snel: wie vult zijn zakken en waarmee? En welk feit weerlegt dan welke bewering? Want zo is journalistiek. Maar zo sta je per ongeluk ook ineens aan de kant van die politici.
Stelt u zich een politicus naar keuze voor die ’s ochtends naar de badkamer schuifelt, slaperig nog, en vast een beetje stinkend. Daar werpt hij een blik in de badkamerspiegel, schrikt zich een ongeluk, en rent vervolgens gillend weg, links en rechts roepend wat voor iets vreselijks hij heeft gezien. Raar beeld? U gaat het nog vaak zien de komende tijd.
Deze week vierde een collega haar verjaardag in gevangenschap. Het is beter haar naam niet te noemen, maar wel belangrijk om even aan haar te denken.
In antwoord op je column van gisteren: ook ik twijfel. Maar ik blijf wel verslaggever, die dus verslag doet. Oók van Wilders en Le Pen.