Thierry Baudet verveelt zich. Tijdens de Algemene Politieke Beschouwingen, voor velen een politieke hoogmis waarin je twee dagen lang kunt horen wat de voor elke politieke partij typerende prioriteiten zijn waar je vervolgens weer maanden op kunt kauwen, zie ik Theo Hiddema droedels schetsend in het achterste bankje, op corona-afstand van zijn fractievoorzitter.
Over een half jaar gaat Nederland naar de stembus. Dat betekent dat vrijwel elke politieke stap in het teken van die verkiezingen zal staan. Het beeld is nu nog rommelig. Het CDA koos een lijsttrekker maar kampt nog steeds met intern gedoe.
Pieter Omtzigt kon zijn tranen nauwelijks bedwingen. Het scheelde maar 258 stemmen of híj was de nieuwe CDA-leider geworden. Verdoofd hoorde hij Hugo de Jonge aankondigen dat ze het sámen zouden gaan doen: “Jij als running mate.” Ze hadden het er onderling nog niet over gehad.
‘De overheid is niet de oplossing voor ons probleem, de overheid ís het probleem.’ Met die woorden begon Ronald Reagan in 1981 zijn presidentschap. Reagan bond zelfs de strijd aan met de wereldmacht waarin de overheid de maat aller dingen was: communistisch Rusland.
Meer dan een halve eeuw geleden, bij de oprichting van D66, stelde Hans van Mierlo voor de kiezer twee stemmen te geven. Een voor de macht en een voor de controle op de macht. Je koos dan een minister-president en een Kamerlid.
'De situatie is psychologisch niet rijp om een vrouw tot minister-president te maken', schreef Marga Klompé in 1967 in haar formatiedagboek. Ze was toen al enkele malen lijsttrekker geweest voor de Katholieke Volkspartij. Ze vond ook dat ze geen premier kon worden omdat ze geen financieel-economisch expert was.
De belangrijkste wet waaraan je moet voldoen om een succesvol politiek leider te worden is dat je machtshonger moet hebben. Der Wille zur Macht. CDA-minister Wopke Hoekstra blijkt aan die wet niet te voldoen. Hij vindt zichzelf meer een bestuurder dan een volksvertegenwoordiger en meldt zich af voor het lijsttrekkerschap.
Deze week tien jaar geleden werd onder leiding van Mark Rutte bij de Tweede-Kamerverkiezingen voor het eerst de VVD de grootste partij. De jongeren die de afgelopen weken al een paar keer op het Catshuis langs mochten komen om hem te adviseren, weten niet anders: we hebben een premier en dat is Rutte.
In een nieuwe podcast gaan Maartje Duin en Peggy Bouva op zoek naar hun wortels. Ze komen uit op een Surinaamse suikerplantage. Maartjes voorouders waren mede-eigenaar. En Peggy’s voorouders tot slaaf gemaakt.
‘Met 50 procent van de kennis moeten we 100 procent van de besluiten nemen’, zei premier Mark Rutte in week een van de coronacrisis. Inmiddels varen we al negen weken in de mist. ‘Ik heb geen seconde getwijfeld over de regie.
De Partij voor de Toekomst. Zo heet het vehikel waarmee de afgesplitste Kamerleden Henk Krol en Femke Merel van Kooten bij de komende verkiezingen hun zetel willen veiligstellen. Meteen moest ik denken aan ‘Kies voor de toekomst’, een affiche van GroenLinks.
In een van de schaarse debatten die de Tweede Kamer deze week voerde, in een commissiezaal over de 300 miljoen euro die minister Ingrid van Engelshoven inzet om de cultuursector door de crisis te helpen, citeerde PvdA-leider Lodewijk Asscher Winston Churchill. ‘Hoewel hij het niet echt gezegd schijnt te hebben’, zei Asscher erbij.
‘Elk nadeel heb zijn voordeel’, zei Johan Cruijff. Volgens premier Mark Rutte beleven we nu de grootste crisis sinds de Tweede Wereldoorlog. Het voordeel is dat we – net als toen – kunnen nadenken hoe de wereld er uit moet zien als we de samenleving straks weer volledig opstarten.
Nog geen half jaar na de verkiezingen van 2017 joeg Theo Hiddema de hele top van Forum voor Democratie de stuipen op het lijf. Het Kamerlid had op de radio gepleit voor ‘rassenvermenging’. Hij zei: ‘Integratie tussen de lakens, dan zijn we van het hele gesodemieter af’.
Sinds half maart zijn de vergaderingen van de Tweede Kamer tot een minimum beperkt. ‘Ook met het oog op de voorbeeldfunctie die wij als parlement vervullen’, schreef Kamervoorzitter Khadija Arib.
De coronacrisis is de grootste stresstest sinds de Europese Unie bestaat, zei een Europese topambtenaar mij deze week. De vorige test, de financiële crisis die overging in de eurocrisis, duurde zes jaar.
Tijdens de vorige grote crisis, de kredietcrisis van 2008, hoorde je alom geklaag dat ‘Europa’ zich te veel met van alles bemoeide. Met die euro kan het trouwens toch nooit meer wat worden en dat hadden we altijd al gezegd, klonk het op de flanken.
President Donald Trump wordt geveld door een Chinees virus met een Mexicaanse naam. Het is natuurlijk een grapje, maar met een serieuze ondertoon. Een politicus die voortdurend en op alle terreinen onzin verkoopt, valt ooit door de mand. Grote kans dat dit moment nu aangebroken is.
Maar liefst vier CDA-Kamerleden stelden afgelopen week een lange lijst vragen over het coronavirus. Of de ministers voor Medische Zorg en van Buitenlandse Zaken zo spoedig mogelijk antwoord konden geven.
In misschien wel het belangrijkste Tweede Kamerdebat van deze week – over de meerjarenbegroting van de Europese Unie, bijna 1100 miljard euro waarover de coalitiepartijen het niet eens zijn – had Thierry Baudet geen behoefte aan een écht debat over de inhoud.
Nu bijna 20 jaar geleden probeerden toenmalig premier Wim Kok en zijn collega-regeringsleiders in Nice een nieuw Europees Verdrag te smeden. Pas toen na vier dagen de schone overhemden en het eten op waren, kwamen ze tot een akkoord.
Jack de Vries is terug. De gewiekste spindoctor achter succesvolle campagnes van minister-president Jan Peter Balkenende.
Soms blijkt een probleem zó groot en in zijn gevolgen verstrekkend, dat de politiek er niet uit komt. Zo was er het zeer urgente probleem van de stikstof. Er kon niet meer gebouwd worden. Iedereen keek naar boeren als grootste producent, maar het kabinet durfde de knoop niet door te hakken.
Migratie. Dat probleem is zó groot, dat het bij de volgende verkiezingen speerpunt wordt, zei VVD-leider Mark Rutte in De Telegraaf. Ook Hugo de Jonge, een van de kandidaten om het CDA te gaan leiden, zocht het podium.
Morgen begint het kerstreces. De macht en de controleurs van de macht gaan er een paar weken tussenuit. Tijd om de balans op te maken.
Massaal is gestemd op de Fluisteraar van het Jaar. Maandagavond wordt bekend wie deze publieksprijs gewonnen heeft. In deze korte podcast blikken we vast vooruit. De genomineerden: Rob Jetten, Malik Azmani, Gijs van Dijk, Sigrid Kaag en Kim Putters.
‘Alles wat niet verboden is, is toegestaan.’ Dat zei toenmalig VVD-fractievoorzitter Frits Bolkestein toen hij in 1996 in de problemen kwam omdat hij bij minister Els Borst van Volksgezondheid gelobbyd had voor een medicijnfabriek waar hij commissaris was.
Nederland is een raar land. Na verkiezingen wordt er soms wel een half jaar genomen om uit te vogelen wat voor beleid de komende vier jaar gevoerd moet worden. Nou ja, min een half jaar dus. Dat wordt opgeschreven in een dik boekwerk dat we Regeerakkoord noemen. Vaak is zo’n akkoord al heel snel weer achterhaald. Cijfers veranderen en ook het buitenland weigert zich eraan te houden.
Donkere wolken pakken zich samen boven het Torentje. Heeft Mark Rutte gejokt over de burgerdoden in Hawija, of wist hij het echt niet en is er iets helemaal mis met de communicatie tussen Defensie en politiek? Eén ding is duidelijk: Rutte is hier nog lang niet klaar mee.
Premier Mark Rutte maakt er geen geheim van. ‘I hate Brexit! I hate it from every angle!’ Op een bepaald moment ging hij het maar hardop zeggen. De premier begreep het gewoon niet, die Brexit.