
Column Lamyae Aharouay | Een 0 voor Van Baalen
"Wij werken hard voor Europa, laten we dat eens omdraaien.'' Dat zinnetje staat op de website van de fractievoorzitter van de Nederlandse liberalen in Europa, Hans van Baalen.
"Wij werken hard voor Europa, laten we dat eens omdraaien.'' Dat zinnetje staat op de website van de fractievoorzitter van de Nederlandse liberalen in Europa, Hans van Baalen.
Ironisch genoeg zou deze column eigenlijk gaan over Ton Hooijmaijers. Totdat ik gisteravond las dat Mandela niet meer is. Ik kan me even geen groter verschil inbeelden dan dat tussen deze twee mannen.
'Christus op de mestvaalt, de Heilige Maagd in de stal, de Heilige Vader naar de duivel.' Dit citaat stond in de jaren '30 in het communistische tijdschrift De Tribune. De cartoons in De Tribune waren reden voor de toenmalige regering om het tijdschrift uit alle openbare bibliotheken en kiosken te verbannen. Het ligt aan de basis van de wet die het belasteren van God verbiedt.
Een meneer doet auditie bij een talentenjacht. Hij is Chinees, zijn naam is Xiao Wang. Wang doet niet mee om te winnen. Hij wil vooral the beauty of music delen. Hij krijgt er de lelijkheid van racisme voor terug.
Iemand las de krant in de trein en ik las uit mijn ooghoek mee. Het ging over Wilders en Le Pen en het verstandshuwelijk dat ze gesloten zouden hebben. Een verbintenis zonder liefde. Ik dacht: geldt dat niet voor alle politieke verbintenissen?
Het huidige asielbeleid van Nederland schendt het Europees Sociaal Handvest.
Nederland moet meer doen om racisme te bestrijden. Het vierde rapport van de Europese Commissie tegen Racisme en Intolerantie (ECRI) van de Raad van Europa draait er niet omheen. Ons land wordt vergeleken met Moldavië, Malta en Rusland. Geen rijtje om trots op te zijn.
Terwijl wij discussiëren over of Zwarte Piet een racistisch fenomeen is of niet, over Mensen Van Nu en over bezuinigingen op de Publieke Omroep worden we flink afgeluisterd. Nog intensiever dan we altijd dachten.
'Jij bent géén miezerig mannetje.' Hij herhaalt het zinnetje. Langzaam, na ieder woord stopt hij even. Zijn vinger wijst naar zijn spiegelbeeld. 'Jij. Bent. Geen. Miezerig. Mannetje.'
Dat de ware Algemene Politieke Beschouwingen achter de schermen en in strandtenten worden gehouden is een publiek geheim. De versie die wij zien op Politiek24 is een rollenspel, tot in de puntjes geregisseerd.
'Hoe vertellen we op een subtiele manier dat burgers het allemaal lekker zelf uit moet zoeken?' De ambtenaar die de opdracht kreeg daar een acceptabel antwoord op te verzinnen had een moeilijke opgave. Hij dacht het op te kunnen lossen met de term participatiesamenleving.
Vloeken. Met deuren slaan. Hardlopen. Huilen. Emo-eten. Allemaal logische reacties op boosheid. Ik heb alleen nooit tijdens mijn boos-zijn gedacht: 'EN NU GA IK VERDOMME OP DE PVV STEMMEN. EN ANDERS WEL OP DE SP'.
Stelt u zich eens voor dat wij massaal de straten van Den Haag of Amsterdam op gaan. Het is wat moeilijk voor te stellen, wij Nederlanders gaan niet snel de barricades op, maar probeert u het toch even.
Bent u al begonnen met het spenderen van uw spaargeld? Ik ook. Na die oproep van Diederik Samsom in de Volkskrant ging ik meteen overstag. Wacht u liever even, gezien de onzekere economische vooruitzichten? Stoppen met somberen! Maakt u zich druk over die bezuinigingen van 6 miljard? Stoppen met zuur doen! Het is mooi geweest. Dat geld moet rollen.
Fred de Graaf vond zichzelf volstrekt neutraal. Daarmee bedoel ik dat hij, ondanks zijn VVD-lidmaatschap, niet politiek gekleurd is als hij zijn functie als voorzitter van de Nederlandse Eerste Kamer der Staten-Generaal vervult.
Jammer is het wel, dat ik mijn kinderen en kleinkinderen nooit kan vertellen dat ik in een Fyra heb gezeten. Maar misschien is het verhaal van de trein waar we miljoenen aan uitgaven om er vervolgens slechts een maandje gebruik van te maken, wel veel interessanter.
Ik heb afgelopen week in de krant moeten lezen dat ik behoor tot een van de gelukkigste volkeren op aarde, samen met u en alle andere miljoenen Nederlanders. Gefeliciteerd, we hebben de vierde plek gehaald op de gelukkige-landen-ranglijst.
De shariawijk, de rellen in Stockholm en de moord in Woolwich. Allemaal onderwerpen waarbij opiniërend Nederland - daar verstaan we tegenwoordig iedereen met een twitteraccountje onder - de vingers af kon likken. Als vanouds ging de discussie bij alledrie de onderwerpen niet om de inhoud, maar zegevierde de emotie.
Tijdens mijn studie leerde ik dat complimenten altijd vooraf horen te gaan aan kritiek. Eerst een compliment geven over de vormgeving van een onderzoeksrapport van een medestudent, om het vervolgens inhoudelijk met de grond gelijk te maken. Dat idee.
Afspraken zijn heel, heel belangrijk voor Diederik Samsom. Als er één boodschap is die we hem de afgelopen week op elk beschikbaar podium hebben horen overbrengen, dan is die het. Dit mantra geldt niet altijd: het beginselmanifest van de Partij van de Arbeid uit 2005 of het verkiezingsprogramma van afgelopen jaar vallen daar bijvoorbeeld niet onder.
Tijdens het lezen van deze column mag u alleen denken aan de inhoud daarvan en aan niets anders. Uw hersenen dienen zich exclusief te richten op wat ik hier schrijf. Bent u daar nog? Anders stopt u maar met lezen.