Als er geen schaarste meer is, waarom is er dan zoveel hetzelfde? Er is heus her en der nog schaars goed: de krant is niet van elastiek, mijn column mag niet meer dan twee minuten duren, een uur radio minder dan zestig minuten en zelfs het dikste boek heeft een laatste pagina.
Wie luistert er nog naar de radio? U misschien of hoort u deze column in podcastvorm? In de auto luisteren veel mensen naar de radio, dat apparaat zit nu eenmaal prominent in het dashboard. Maar wie zit er nog in de auto nu we massaal thuiswerken?
Doorstroomlocaties, mammoettanker, last resort, oplieren, inregelen. Sinds ik het boek van Sophie van Leeuwen en Laurens Boven las over de Stilte op het Binnenhof kan ik niet meer naar Mark en Hugo luisteren zonder voor me te zien hoe ze die woorden instuderen op bevel van Ivar Nijhuis.
Columniste Marianne Zwagerman schuwt felle reacties niet. Zo maakte haar column waarin ze bejaarden die dood gaan aan het coronavirus 'dor hout' noemde veel emoties los.
Volgens Jaap Jansen is het vertrek van Mark Rutte aanstaande, Klaas Dijkhoff loopt zich al warm. Jaap leidt het af uit de witte sneakers die Dijkhoff onder zijn kostuum droeg tijdens de algemene politieke beschouwingen.
De complotdenker wint aan populariteit. Dankzij sociale media is de complotdenker niet meer alleen je gekke tante Sjaan die je een beetje ontwijkt op een verjaardag, maar beschikt zij - het is opvallend vaak een zij - over duizenden volgers waar ze veel bevestiging van krijgt.
Een luisteraar vroeg mij: ‘Ben jij wel eens door de regering of BNR verzocht je berichten over Covid aan te passen?’ Die vraag veroorzaakte ik zelf door vorige week te vertellen dat de BNR-hoofdredacteur onder druk werd gezet toen Maurice de Hond een uur zendtijd kreeg. Het antwoord is nee.
Het coronabloedbad in de media gaat ook aan BNR niet voorbij. De markt voor radioreclame daalde in de eerste helft van 2020 met dertig procent, terwijl er veel meer naar radio werd geluisterd. Dat is natuurlijk bitter.
Naar drillrappers luister ik niet, ik heb de nieuwe clip van Cardi B. op repeat. Ik ben niet de enige, want WAP scoorde in een week 100 miljoen views op YouTube en kwam nieuw binnen op nummer 1 in de Billboard lijst. Gebiologeerd kijk ik hoe Cardi en haar hiphopvriendinnen ronddolen in een zuurstokkleurige hoerenkast.
Een keer grommen tegen TikTok door Donald Trump lijkt voldoende om het Amerikaanse deel van de populaire maar verraderlijke filmpjessite onder regiem van Microsoft te krijgen.
Politiek is showbizz voor lelijke mensen. Guido den Aantrekker, de succesvolle hoofdredacteur van het onthullingsjournalistieke tijdschrift Story gaat nog verder: ‘de politiek is het goorste wereldje dat ik ken. Nog goorder dan de showbizz’, zegt hij in vakblad VillaMedia. Hij zou er graag dieper in wroeten, maar zijn lezeressen zijn maar beperkt geïnteresseerd in politici.
Jeroen Pauw keerde zondag -alweer- speciaal terug van zijn talkshowpensioen voor een heel uur Mark Rutte in Op1. Ik verheugde me op een kritisch interview, nu we eindelijk niet meer sturen in de mist.
Bernard Hammelburg en ik hebben best een overzichtelijke rolverdeling hier op BNR. Ik cover de media en hij doet de rest van de wereld. Maar zo eens per kwartaal komt hij op mijn terrein om te mopperen over sociale media, of zoals hij dat noemt: asociale media. Volgens Bernard een open riool vol krankzinnige, racistische en beledigende bagger.
Defunden en deplatformen is helemaal hip, dus schieten de cancel petities en manifesten ook uit onze poldergrond. De Arie Boomsma’s rusten niet voordat iedereen met een ander moreel kompas monddood en brooddood is.
‘In Nederland zijn media niet te vertrouwen,’ zei minister Kaag vorig jaar. Nou is dat tegenwoordig best een populaire mening, populistisch zo u wilt, maar uit de mond van een minister nogal een aanklacht.
De duurste tv-studio van Nederland staat aan het Binnenhof 1 in Den Haag. Kosten: 100 miljoen euro per jaar. Adverteerders zijn niet nodig, de inkomsten komen alleen uit kijkers. Een soort Netflix, maar dan met een wettelijk verplicht abonnement. Daar kan John de Mol alleen maar van dromen!
Op de radio kondigt BNR mijn gesproken stukje tekst aan als een column, op internet is het een podcast. Best discutabel, de definitie van podcast is ook niet zo helder, maar ik ben er blij mee. Wij podcastmakers zijn de nieuwe rocksterren.
Of ik tafelgast wilde zijn in een pilot voor de opvolger van DWDD. Ik waarschuwde dat mijn BNR-columns als een rode lap op een stier werken bij de NPO, maar was toch welkom.
De regering schakelde influencers in voor de coronacampagne om jongeren in lockdown te houden. De corona-influencers komen uit de Talpa stal, een soort verkapte staatssteun voor mediamiljardair-in-nood John de Mol, terwijl het hele idee achter sociale media nu net is dat je geen mediamagnaat nodig hebt om je publiek te bereiken.
‘Wie was de eerste artiest van wie jij een live concert zag?’ vroegen Facebook vrienden elkaar in deze verveelde thuiswerktijden. De verdwaalde bandjes als Doe Maar, waar ik per ongeluk op stuitte in de feesttent van Pluto in ’s Graveland daargelaten, was mijn echte allereerste keer de Golden Earring op het strand van Scheveningen, als afsluiting van de Veronica Strandrace.
Nu we geen geld uit kunnen geven is adverteren zinloos. Mediabedrijven kampen met grote gaten in de begrotingen en de advertentiebezetting. Dagblad Metro, dat 100 procent van adverteerders afhankelijk was sneuvelde en ook veel huis-aan-huisbladen vallen om.
Misschien is de lock-down wat een klaplong is voor een roker. De wake-up call, het laatste zetje om je leven te beteren. Als je al na drie weken de toppen van de Himalaya weer kunt zien nadat ze drie decennia verborgen bleven achter een smoggordijn weet je toch genoeg!
‘Je moet door met de levenden’, zei mijn opa Zwagerman altijd. Opa zette in de oorlog een paar kinderen op de wereld, waaronder mijn vader, en bouwde daarna zijn tuinderij uit tot een groot bedrijf in hijskranen en zwaar transport. Dat lukt alleen als je een beetje pragmatisch bent.
Vijfendertig jaar geleden kwam We Are The World uit. Lionel Richie wil het nummer opnieuw uitbrengen vanwege Corona. Een slecht idee. Wegdromen naar een tijd die als voltooid verleden voelt. Een tijd waarin angst en dood voor de derde wereld waren, niet voor ons.
Nog maar twee maanden geleden steunde ik van harte het pleidooi van de Zwitserse schrijver Rolf Dobelli om jezelf op een nieuwsdieet te zetten. Hij geeft daar valide redenen voor: nieuws is gif voor je lichaam, je verstand krimpt ervan, het maakt je passief en het doodt de creativiteit.
Boris Johnson beloofde de kiezers dat hij de geldstroom naar de BBC zou afknijpen. Nu betaalt elk huishouden in de UK 155 pond per jaar voor de omroep. Niet betalen is strafbaar. Johnson wil dat decriminaliseren en vindt dat mensen alleen vrijwillig zouden moeten betalen, net als bij Netflix en elke andere betaalzender.
Mediamensen, vooral tv-makers, denken altijd dat zij het middelpunt van het universum zijn. Dus als Diederik Ebbinge ergens weggestopt op NPO3 op zondagavond Matthijs van Nieuwkerk persifleert vindt Matthijs van Nieuwkerk dat natuurlijk hysterisch.
‘Misschien moet ik eerst doodgeschoten worden, zodat media doorhebben dat ze het nog over de vrijheid van meningsuiting moeten hebben?’ vroeg NRC en AD cartoonist Ruben Oppenheimer in Trouw.
Mijn ouders wonen al 53 jaar in het huis waarin ik werd geboren, in de Horstermeerpolder. Hun opa’s en oma’s behoorden tot de eerste inwoners, nadat het lukte de polder droog te malen. Ik ben dus dubbel volbloed oerbewoner en heb de oudste rechten.
Mark Rutte, die zelf als laatste Nederlander nog sms’jes verstuurt op een oude Nokia zei in Nieuwsuur dat sociale media een beetje voorbij zijn. En dat hij er sowieso nooit in geloofd heeft.